Artık o kendine ait cümleleri, mimikleri, alışkanlıkları olan bir çocuk.
İşe başladığımdan beri (5 aydır) geceleri uyanıyor 1 yada 2 kere 'anne' yada 'baba' diye ağlıyor, biz yanına gidip 'hadi uyu annecim/babacım' demeden de susmuyor. Offf susmuyooorr, uykusuzluktan yorgunum biraz çok özlüyorum deliksiz akşamdan yatıp, sabaha kadar uyuduğu zamanları.
İştahı eskisine göre çok iyi. Ispanak/pazı gibi yeşilliklerin kavurmasını yoğurtlayınca yiyor. Favorileri havuçlu pilav, makarna, bulgur, muz ve süt.
Bu ay çikolata ile tanıştı. Düşkün değil ama ikram edilirse geri çevirmiyor :) Geçen sene bol bol dondurma yemişti mesela dondurmayı daha çok talep ediyordu.
TV yasağı da son buldu. Dora, Pepe, Koş Diego koş evimizdeki yeni karekterler. Bıraksam 2 saat izler, tüm gün açık olsa gıkı çıkmaz. Arada dikkati dağılıyor ama yine de TV büyü gibi, gözünü ayırmadan izlemek istiyor. 1-2 saatle sınırlayacak şekilde açıyoruz biz de.
1,5 aydır hasta değil şükür, acaba vücudu daha mı dirençli oldu bilmiyorum? Erken yaşta kreşe giden çocuklar için bu yönde tezler okudum çünkü. Zaman geçtikçe daha az hastalanıyorlarmış.
Geçen gün canım sıkkındı, yanıma geldi, kucağıma aldım, gözlerimin içine bakıp 'Anne sen üzgün müsün' dedi, 'Biraz üzüldüm annecim geçecek' dedim. 'Üzülme anne' dedi. Yalın ve net, tüm içtenliğiyle, laf olsun diye değil. O öyle dedi ya, üzülmeyi bıraktım, neye kızdığımı unuttum. Böyle yoğun bir duyguyu büyüdükten sonra yaşatacak mı bilmiyorum? O an hissettirdiklerini ise hiç unutmayacağım...
Bir kere 'Black Theatre'a götürdüm, korktu ve şu an tiyatroya gitmek istemiyorum diyor malesef. Bir süre götürmeyeceğim unutsun diye.
Diksiyonu düzgün, kelime haznesi geniş. Konuşma konusunda başarılı buluyorum kendisini, önümüzdeki dönem terfi ettireceğim :) Onun bu konuda hızlı çıkması beni inanılmaz mutlu ediyor, buraya kayıt düşeyim dedim.
Fiziksel aktivitelerden hoşlanmıyor ve ürküyordu. Kindyroo'ya götrüyoruz 1,5 aydır. Çoccuum aştı kendini, koltuk tepelerinde zıplıyor. Ses çıkarmıyoruz, çünkü hareketsiz ve uslu bir çocuk her ne kadar anneye kolay olsa da; onun çocukluğunu, gençliğini koşarak, zıplayarak geçirmesini istiyorum. Hareket etmesi için sürekli teşvik ediyoruz bu sebeple. Hala düz duvara tırmanmaya teşebbüs etmedi, beklemedeyiz :)
Okula gitmeye alıştı, ağlama sızlanma yok artık. Bununla ilgili de bir yazı yazacağım...
En sevdiği şarkılar 'Mary Had a Little Lamb' ve 'I'm thirsty'
Geçen hafta karne aldı okulundan :) 7-8 madde var onun hakkında bilgiler içeren, en sevdiği yemek: Makarna gibi... 'Büyüyünce ne olmak istiyorsun' sorusu var 'Babam' cevabını vermiş. Benimle sohbet etmeyi daha çok seviyor ancak babasına hayran ve onu örnek aldığını hissediyordum zaten. Yanlız dediğim gibi ve çok önemli olan benimle sohbet etmekten çok keyif alıyor :) :)
Monday, March 10, 2014
29 aylık çocuğum neler yapar oldu
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment